Një perqafim. Në këto vite pandemie na është dashur të sakrifikojmë këtë gjest të thjeshtë dhe të rëndësishëm, për të shmangur rreziqet serioze të transmetimit të virusit. 21 janari është Dita Botërore e Përqafimit, një ngjarje e lindur në 1986 nga Kevin Zaborney, një prift nga Caro, një qytet në Michigan (SHBA). Dhe për shkak se edhe shkenca tani ka vërtetuar efektet e saj të fuqishme të dobishme: përmirëson disponimin, duke sjellë një ndjenjë mirëqenieje dhe lumturie që lidhet me çlirimin e serotoninës. Redukton ankthin, falë prodhimit të oksitocinës.
Ajo rrit vetëvlerësimin dhe, sipas disa studimeve që kanë formuluar këtë hipotezë, duket se madje redukton ndjeshmërinë ndaj infeksioneve të rrugëve të sipërme të frymëmarrjes, duke ndërhyrë në ata faktorë stresi që ndikojnë në përgjigjen imune.
Duke filluar nga muajt e parë të jetës, studime të shumta në të gjithë botën në vitet e fundit kanë hetuar avantazhin e kontaktit lëkurë me lëkurë dhe përqafimeve mes nënës dhe fëmijës. Kjo qasje, e analizuar për herë të parë që nga mesi i viteve 1970, ka ndryshuar ndjeshëm menaxhimin dhe kujdesin për të porsalindurit e shëndetshëm dhe ata në rrezik, duke demonstruar një ulje të vdekshmërisë dhe sëmundshmërisë tek foshnjat, efekte të rëndësishme në stabilizimin klinik, reduktimin e stresit dhe dhimbjes gjatë ekzaminimeve apo procedurave mjekësore.
Discussion about this post